ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ 

Είμαι Ελληνίδα σχεδιάστρια. Από το 1992 σχεδιάζω και κατασκευάζω στο εργαστήριό μου χειροποίητα φωτιστικά, έπιπλα, χρηστικά αντικείμενα τέχνης, κοσμήματα και αξεσουάρ μόδας. Οι δημιουργίες μου πωλούνται σε πολλά καταστήματα σε όλον τον κόσμο, ενώ τα αξεσουάρ μόδας σε 90 πωλητήρια των μεγαλύτερων Μουσείων της Ευρώπης και της Αμερικής.  

Σχεδιασμός και μερικές σκέψεις

 Έμαθα να σχεδιάζω εμπειρικά κατευθείαν με το υλικό. Ξεκινώ δηλαδή απευθείας με την κατασκευή διότι  μου αρέσει να βλέπω το αντικείμενο στο μέγεθος του να αποκτά μορφή ζωντανό μπροστά μου.   Η ουσία  της δουλειάς μου είναι ότι το αντικείμενο πρέπει να είναι χρήσιμο και η ταυτότητα του υλικού αναγνωρίσιμη.  Η κατασκευή να είναι ορατή και η μορφή του αντικειμένου να προκύπτει από την κατασκευή και τα υλικά που το συνθέτουν. Οι διαστάσεις του υλικού δεν είναι ποτέ μεγαλύτερες από αυτές που απαιτούνται για την κατασκευή του αντικειμένου δημιουργώντας ψεύτικες εντυπώσεις όπως το αλουμίνιο να μοιάζει με ξύλο το πλαστικό να μιμείται το μάρμαρο κλπ  

Όπως δεν μου αρέσουν οι ψεύτικες τσέπες που δεν είναι τσέπες και τα κουμπιά που είναι διακοσμητικά και δεν κουμπώνουν 

Συχνά υπάρχει και ένα παιχνίδι  κρατώντας  όμως πάντα σα κύριο και σημαντικότερο τον αρχικό λόγο δηλαδή να υπηρετεί την πρωταρχική ανάγκη της λειτουργίας που το γέννησε.  Έτσι όπως έφτιαχναν και οι πρωτόγονοι τα σκεύη τους τα εργαλεία τους τα σπίτια τους τόσο λογικά, απλά, λιτά και αυτονόητα.  Με την ίδια λογική  σχεδιάζω  με σύγχρονα  υλικά και νέες τεχνικές της εποχής μου  και προσπαθώ  να μην παρασύρομαι από όλες αυτές τις εικόνες που μας βομβαρδίζουν από τα περιοδικά και την τηλεόραση για τις μόδες και τις νέες τάσεις . Διότι τι είναι οι τάσεις; Μήπως είναι απλώς μίμηση;  Η πάλι γιατί πρέπει να κάνεις κάτι  διαφορετικό για το διαφορετικό. Να σχεδιάσεις μια καρέκλα  με κάποια νέα τεχνολογία που μπορείς να κάθεσαι βολικά αυτό είναι  σημαντικό και πρωτότυπο. Μια καρέκλα με πολύ φαντασία  περίεργη  που δεν μπορείς να κάτσεις είναι τίποτα. Παλαιότερα τα αντικείμενα είχαν διάρκεια. Σήμερα τα πετάμε και αγοράζουμε καινούρια. Η υπερκατανάλωση είναι κακή αφετηρία για τους σχεδιαστές ενώ παράλληλα δημιουργεί έναν απίστευτο όγκο σκουπιδιών. Ξοδεύουμε περισσότερα και δεν είμαι σίγουρη ότι ζούμε καλύτερα. Τελικά ένα καλό design  είναι μια σωστή ισορροπία πολλών πραγμάτων σωστού σχεδιασμού ενός χρήσιμου αντικειμένου και φυσικά και μια «έντιμη τιμή». 

ΤΟ ΧΡΩΜΑ  

Στα φωτιστικά μου το χρώμα πιστεύω είναι άρρηκτα  δεμένο με το σχήμα. Ξεκινώ πάντα με το λευκό όπως όταν σχεδιάζεις με ένα μολύβι και πριν βάλεις το χρώμα.  Αργότερα  όταν πλέον το αντικείμενο έχει πάρει μορφή τότε αποφασίζω τι άλλο χρώμα θα γίνει.  

Στα αξεσουάρ μόδας με διασκεδάζει να κάνω πάρα πολλούς  συνδυασμούς. Άλλοτε εμπνεόμενη από τα πολυγνώτεια χρώματα  με τις γήινες αποχρώσεις , 

άλλοτε με όλους τους τόνους του μπλέ -πράσινου άλλοτε εξωφρενικούς φανταχτερούς συνδυασμούς. ΄Υπάρχει όμως και το τυχαίο  όταν πολλές φορές πάνω στον πάγκο της δουλειάς έτυχε  να βρεθούν δίπλα δίπλα  κάποια χρώματα και να πω τι ωραίο αυτό,  να το φτιάξουμε! 

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Η έμπνευση  είναι ένας συνδυασμός  πολλών πραγμάτων. Το σημαντικότερο στοιχείο της  έμπνευσης το αντλώ από τα ίδια τα υλικά, τις αγορές και την ίδια την ζωή. 

 Όταν έπιασα στα χέρια μου ένα  ζέρσευ ύφασμα μου ήρθε στο νου μια παράσταση που είχα δει της χορογράφου, Martha Graham   στην οποία οι χορευτές χόρευαν μέσα σε κάτι σωλήνες από ζέρσευ ύφασμα και διαγράφονταν οι κινήσεις τους. Ήταν κάτι που με είχε γοητεύσει και είχε χαραχτεί στη μνήμη μου. Τα πρώτα φωτιστικά μου ήταν φτιαγμένα από έναν σιδερένιο σκελετό και ντυμένα με ζέρσευ ύφασμα,  όπως οι χορευτές που είχα δει. Μετέπειτα ένα πλισαρισμένο ύφασμα μου έδωσε  ελαστικότητα, κίνηση και λόγω των πτυχώσεων φως και σκιά. Αυτό με ενέπνευσε  για  ένα καινούργιο φωτιστικό. Κάποτε  σε ένα μαγαζί που ψωνίζω  υλικά είδα μία  πλαστική μπανέλα με την οποία μπόρεσα να δημιουργήσω νέα σχήματα για μια  νέα σειρά φωτιστικών. Πώς θα μπορούσα να τα φανταστώ τα σχήματα αυτά αν δεν είχα βρει αυτά τα υλικά!  Είναι σα να ανοίγεις ένα παράθυρο και βλέπεις πιο μέσα και ανοίγεις το επόμενο και μετά βλέπεις πως έχει κι άλλο και καμιά φορά και εκπλήξεις! Βγαίνουν και πράγματα τυχαία που δεν τα περίμενες. Είναι φοβερά ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή βέβαια τα παραθυράκια τελειώνουν και πρέπει να ξαναβρείς ένα καινούργιο παράθυρο και να μην παρασυρθείς από μία ευκολία και γίνει μανιέρα. Διότι κάτι που πέτυχε, έχεις την τάση να το επαναλάβεις ,ίσως λίγο διαφορετικό αλλά χωρίς λόγο και τότε γίνεται βαρετό και δεν ενδιαφέρει κανέναν. Έτσι όσο κανείς ενημερώνεται για τα υλικά ,που συνεχώς βγαίνουν καινούργια και  νέες τεχνικές, τόσο το μυαλό θα γεννά νέα σχέδια. 

ΤΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΜΟΔΑΣ 

Μια μέρα σχεδίασα ένα κολιέ για τον εαυτό μου  χρησιμοποιώντας το ίδιο πλισέ ύφασμα που χρησιμοποιούσα για τα φωτιστικά μου με τις πτυχώσεις. Το φόρεσα, και όπου πήγαινα με ρωτούσαν πού το βρήκα και μου ζητούσαν ένα ίδιο. Εκείνο το πρώτο κολιέ είχε τέτοια επιτυχία που κυκλοφορεί σήμερα σε 60 χρωματικούς συνδυασμούς. Αυτή ήταν η αρχή για να μπω στον χώρο των αξεσουάρ μόδας, που με οδήγησε σε συνεργασίες με 90 πωλητήρια μουσείων ανά τον κόσμο και κατόπιν στο να σχεδιάσω και άλλα κοσμήματα (βραχιόλια, σκουλαρίκια) αλλά και φουλάρια, τσάντες, κλπ. Τα περισσότερα γίνονται με το ίδιο ύφασμα γιατί οι πτυχώσεις  του προσδίδουν μια τρισδιάστατη εικόνα με γυαλάδα, ελαστικότητα και ενδιαφέρουσες φωτοσκιάσεις.  

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ 

Το εργαστήρι μου λέγεται  minimum design γιατί  το σχέδιο και ή κατασκευή έχουν σχέση με την έννοια του ελάχιστου  (και όχι με την σημερινή έννοια του minimal που είναι της μόδας),  δηλαδή του μόνο τόσο όσο χρειάζεται και τίποτε περισσότερο από αυτό 

ΒΡΑΒΕΙΑ 

«Certificate of Excellence» της Επιτροπής Γερμανών Κατασκευαστών στο διαγωνισμό  «Form 2008» της έκθεσης «Tendence» της Φρανκφούρτης, για το φωτιστικό CLIT.